شهر زیست پذیر: چگونه خیابان ها را زنده کنیم؟
شهر زیست پذیر یا Liveable City که در برنامه ریزی شهری و شهرسازی جدید جایگاه ویژه ای یافته است در یک تعریف ساده عبارتست از شهری که آموزش، سلامت، امنیت و فرهنگ شهروندان را تامین می کند. در واقع می توان گفت شهر زیست پذیر شهری است انسان محور.
شهر زیست پذیر به همه معیارهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی شهروندان اهمیت می دهد و دسترسی به خدمات و منابع شهری را برای آن ها آسان می سازد بطوریکه امروزه معیارهای تعریف شهر براساس میزان جمعیت باید به معیارهایی نظیر دسترسی شهر به انرژی و منابع تغییر یابد.
در اینجا برنامه سانفرانسیسکو برای تبدیل شدن به یک شهر زیست پذیر را به همراه اهداف این برنامه از زبان برنامه ریزان شهر با هم می خوانیم:
برای تبدیل سانفرانسیسکو به یک شهر زیست پذیر به خیابان های بزرگ و محله های کامل نیاز داریم. جایی که دوچرخه، پیاده روی و حمل و نقل عمومی بهترین گزینه ها برای جابه جایی و سفرها هستند، فضاهای عمومی به خوبی و به زیبایی طراحی شده و محافظت و نگهداری می شود و مسکن فراوان تر و مقرون به صرفه تر است. باید از ابتکارات مردمی برای ساختن یک شهر امن تر و سالم تر استفاده کنیم.
اهداف:
1- زیست پذیری را تعریف کنیم
پنج جنبه مهم و اساسی در شهرهای قابل زندگی یا قابل سکونت وجود دارد: 1- محله های تمیز و خوب، دسترسی های راحت، اقتصاد محلی متنوع و انعطاف پذیر، فضاهای پر جنب و جوش و هزینه های کم و مقرون به صرفه.
2- خیابان ها را زنده کنیم
شهر باید پیاده مدار، شاد، ایمن، راحت وجالب باشد. کیفیت پیاده روها، پارک ها و محل های زندگی بین ساختمان ها از نشانه های اصلی یک شهر سالم است. ما توصیه می کنیم اقداماتی جهت پیاده مداری و ساختن پیاده راه های گسترده برای کاهش ترافیک انجام دهیم.
خیابان ها سه نقش مهم را ایفا می کنند: برای حرکت مردم، به عنوان یک فضای اجتماعی و به عنوان بخشی از زیرساخت های زیست محیطی شهر. تا جایی که امروزه تکنولوژی مهندسی ترافیک تلاش دارد خیابان ها را تا جایی که به حمل و نقل مربوط است طوری طراحی کند که کیفیت فضای شهری را بالا برده و یا حفظ کند.
با اتخاذ تکنیک های طراحی خیابانی در شهرهای بزرگ سراسر جهان می توانیم سریع تر شدن حمل و نقل، ایمن تر شدن راه رفتن و پیاده روی و دلپذیر کردن زندگی عمومی را برای شهرمان به ارمغان بیاوریم.
3- وسایل حمل و نقل محلی را سریع تر و بیشتر کنیم
بهترین راه برای جذب مردم برای استفاده از حمل و نقل عمومی این است که دسترسی به حمل و نقل عمومی را برای آن ها راحت کنیم.به این معنی که حمل و نقلی بدون ترافیک بسازیم. تصور کنید یک شبکه سریع و پیشرفته ازاتوبوس ها و قطارهای سریع حمل و نقل وجود داشته باشد که تنها 20 دقیقه طول می کشد تا تمام شهرها را طی کند و هر پنج دقیقه یک بار هم بیاید.
سیستم حمل و نقل عمومی باید بر روی مجموعه مسیرهای اصلی متمرکز شود و سپس این خطوط را به خدمات سریع و مکرر ارتقا دهد، با استفاده از تکنیک های اولویت دادن به حمل و نقل سریع مانند خطوط اتوبوس رانی، تراموا و سیگنال های ترافیکی کنترل شده در اتوبوس ها.
4- حمل و نقل را متصل کنیم
یک منطقه زنده، پایدار و حیاتی باید به سیستم حمل و نقل منطقه ای متصل، قوی و کارآمد مجهز شده باشد. ما بایدیک خط متروی الکتریکی متصل راه اندازی کنیم و آن را تا مرکز شهر، ترمینال اتوبوس ها و راه آهن گسترش دهیم. ما باید ظرفیت حمل و نقل را گسترش دهیم تا با تقاضای رو به رشد مواجه شویم. مشاغل جدید و مسکن در منطقه باید در اطراف شبکه حمل و نقل منطقه متمرکز شود.
5- دوچرخه سواری را راحت تر و ساده تر کنیم
در یک شهر جمع و جور که اکثر سفرها کمتر از پنج کیلومتر است، دوچرخه سواری می تواند یک وسیله حمل و نقل بسیار مفید و محبوب باشد ما فقط به مکان های امن برای دوچرخه سواری و ایمن کردن پارکینگ دوچرخه نیاز داریم. سان فرانسیسکو باید یک شبکه جامع از خطوط دوچرخه، مسیرها، خیابان های اولویت دوچرخه سواری، پارکینگ امن برای دوچرخه و اشتراک دوچرخه را بسازد.
6- زندگی با ماشین را خوب و راحت کنیم
در سراسر جهان، شهرها راه هایی برای دسترسی هر فرد به یک ماشین در زمانی که به آن نیاز دارند پیدا کرده اند، ما نمی توانیم ماشین را حذف کنیم اما بیایید طرح هایی در جهت لذت بخش تر کردن استفاده از آن بریزیم: این به معنی مدیریت پارکینگ است تا مطمئن شویم شهر در اشین ها غرق نمی شود. ما می توانیم از فضاهای باز مراکز خرید و بازارها به عنوان پارکینگ استفاده کنیم. ما باید به جای پارکینگ رایگان خیابان ها را طوری طراحی کنیم که ماشین ها به راحتی حرکت کنند و در عین حال یک محیط امن و خوب برای عابرین پیاده ایجاد کنیم.
7- خودروها را اشتراکی کنیم
تعداد زیادی از مردم در هفته فقط یک مسافرت دارند اما اگر آنها یک ماشین داشته باشند، به مراتب بیشتر از آن استفاده می کنند و این تراکم ترافیک و اشغال پرکینگ ها را یه دنبال دارد. ایجاد سازمان های به اشتراک گذاری خودرو و تاکسی ها، مردم را قادر می سازد از مزایای استفاده از ماشین بدون مسائل مالکیت خودرو لذت ببرند. موضوع این است که وقتی شما نیازی به ماشین ندارید لازم نیست پولی برای آن پرداخت کنید در عوض مردم پولشان را پس انداز می کنند و رقابت برای پارکینگ هم کمتر می شود. سازممان ها و مکان های اشتراک خودرو باید در تمام شهر گسترش یابد.
8- مسکن ها را ارزان تر کنیم
کمبود مسکن سان فرانسیسکو را می توان حل کرد اول اینکه، ما باید پول زیادی را در ساخت مسکن مقرون به صرفه صرف کنیم و دوم، ما باید ساخت مسکن را در تمام سطوح درآمدی تشویق کنیم. در این شهر باید در اطراف گره های اصلی حمل و نقل، زمین های صنعتی را برای استفاده مجدد در زمینه مسکن فعال کنیم و برنامه ریزی عمیق محلی را انجام دهیم. تنوع فرهنگی و قابلیت زندگی شهری بر توانایی ما برای ساختن یک فرهنگ طرفدار مسکن در سانفرانسیسکو تأثیر می گذارد.
9- برای آینده ای بهتر برنامه ریزی کنیم
شهر به شیوه های مختلف مورد بدبینی قرار گرفته است، تنها قادر است تصور کند که همه چیز بدتر می شود. برنامه رسمی شهر پیش بینی می کند که تراکم افزایش می یابد. ما می توانیم اوضاع را بهتر کنیم. ما می توانیم اطمینان حاصل کنیم که در طول زمان، شهر سالم تر و سالم تر می شود برنامه جامع محله، به شیوه نظرسنجی از سکنین محله در مورد تغییرات فیزیکی و برنامه ریزی حمل و نقل می تواند به ما کمک کند تا انتخاب های آگاهانه درباره آینده ای که می خواهیم انتخاب کنیم. سرمایه گذاری های هوشمند در زیرساخت ها و مکان های عمومی، بارها و بارها در افزایش حیاتی اقتصادی و قابلیت زندگی شهروندان، کمک کرده است.
