معرفی و مقایسه قاب های واگرا (1)

قاب های همگرا یا همان CBF ها یا (Concentric Brace Frames) از لحاظ مقاومت و سختی بسیار کارآمد هستند، و در مناطق با ریسک خطر کم استفاده می شوند. اگرچه استفاده آن ها به علت رفتارغیرخطی ضعیف در مناطق با خطر لرزه ای بالا قابل تامل است. ازطرف دیگر قاب های خمشی ویژه ویژگی های اتلاف انرژی قابل توجهی را نشان می دهند، اما با در نظر گرفتن پارامتر های مقاومتی، مقداری انعطاف پذیر هستند که می توان این مسئله را به عنوان ضعف این قاب ها بر شمرد.
قاب های واگرا یک سیستم سازه ای منحصر به فرد است که به منظور ترکیب مقاومت و سختی  قاب های مهاربندی با مشخصات اتلاف انرژی غیر الاستیک قاب هاب خمشی طراحی گردیده است. این سیستم به این دلیل واگرا نامیده شده است زیرا که تعمدا برای اعضای مهاربندی در بخش تیر برون مرکزی در نظر گرفته شده است و بر خلاف مهاربند های همگرا اعضای قطری مهار بند در یک انتهای خود به  محل اتصال تیر و ستون متصل نمی شود.
المان تیر برون محور همانند یک فیوز طراحی شده است که از انتقال نیرو های با مقدار بیشتر به مهاربند ها جلوگیری می کند. قسمت برون محور تیر که تیر پیوند، تیر رابط یا لینک نامیده می شود، قبل از کمانش اعضای فشاری، در اثر خمش یا برش جاری می شود.
بنابراین این سیستم، حتی در اثر تغییر شکل های غیر الااستیک زیاد، پایداری خود را حفظ می کند. سختی مورد نیاز در حین طوفان های شدید و یا زلزله های جزئی پیش بینی شده است، به این دلیل که در اثر این بارها هیچ مفصل پلاستیکی به وجود نیاید،  و تمامی رفتار ها به صورت خطی باشد. اگرچه که تغییر شکل ها به علت تغییر شکل های خمشی فیوز نسبت به قاب های همگرا بیشتر است  اما به دلیل طول کم فیوز، سهم اندکی را در ایجاد خیز دارد. بنابراین سختی الاستیک یک قاب واگرا برای تمامی مقاصد کاربردی، می تواند هم اندازه با یک قاب همگرا در نظر گرفته شود.
در شکل زیر برخی از قاب های EBF متداول نشان داده شده است.