شهر هوشمند 2018
پس از ورود 5G و حمل و نقل هوشمند، اینترنت اشیاء و در نهایت شهر هوشمند، ما داریم وارد آینده و نسل جدیدی از شهرها می شویم که این امر به اندازه کافی لذت بخش و هیجان انگیز است. اما در این میدان سربازان زیادی وجود دارند که بدون برنامه اند.
شهرهای هوشمند به یک چهارچوب منظم نیاز دارند. شهرهای هوشمند بیش از هر چیزی نیازمند توسعه دادن به ابزارها، حسگرها، و اینترنت اشیاء هستند. بنابراین برنامه ریزی و پیش بینی دقیق و هوشمندانه برای شهرهایی که واقعا قصد دارند هوشمند شوند بسیار لازم است. در اینجا به چند مورد از این پیش بینی ها و برنامه ریزی ها اشاره می کنیم:
1- اتصال همه جانبه:
برای یک شهر خیلی سخت است که بدون افزونه و ارتباطات بی سیم و وایرلس پرسرعت هوشمند شود، به همین دلیل 5G به این موضوعات توجه زیادی دارد. 5G باید به طور مستقیم دوربین های حسگر، سنسورها و پردازنده هایی که با وسایل نقلیه با سرعت بالا را پشتیبانی کند.
2- سیستم انرژی پیشرفته و انعطاف پذیر:
راهکارهای شهر هوشمند شبکه انرژی پیشرفته ای را ارائه می دهند که پایدار، امن، دینامیک و منعطف هستند. شما نمی توانید بدون یک سیستم انرژی منعطف و پیشرفته برچسب هوشمند را به یک شهر بزنید. توجه داشته باشید که هیچ مهندس آی تی نمی تواند یک مرکز داده را بدون (UPS (Uninterruptible power supply ایجاد کند.
اگر سیستم های ارتباطی و اطلاعاتی فقط در زمانی که شبکه بالاست قابل دسترسی باشند. ما شهروندان را در حوادث فاجعه بار و حساس در زمانی که آن ها بیشترین نیاز را به خدمات رسانی دارند از دست می دهیم.
3- امنیت و حریم خصوصی
ما باید ابتدا سیستم عامل های شهر هوشمند را به امنیت مجهز کنیم و این کار را به مرحله بعد موکول نکنیم. پروتکل های دسترسی و ارتباطات به یک معماری امنیتی پیشرفته نیاز دارند که از عوامل مخرب جلوگیری کنند.
تغیییرات و مسیرهای ارتقاء سیستم ها نیز باید در مقابل حملات سایبری جلوگیری شوند. امنیت چیزی فراتر از حافظت از سیستم ها و مکان هاست. زیرا به حفاظت از حریم خصوصی شهروندان نیز مربوط می شود، زیرا راه حل های هوشمند در درجه اول باید به شهروندان احترام بگذارند.
4- سنسورها و اندازه گیری ها:
جمع آوری و ضبط داده ها زمان زیادی است که تمرکز اصلی شهر هوشمند است.
در شهرهای هوشمند به معنای واقعی کلمه همه چیز ممکن است، اضافه کردن قابلیت های جدید، ضبط اطلاعات هوا، جهت و شدت باد، درجه حرارات، شرایط سطح جاده، کیفیت هوا، تابش، آلودگی، ترافیک، رطوبت خاک، آلودگی صوتی، سطح نور، میزان گرد و خاک، کیفیت آب، سطح آب، ارتعاش، شیب و جریان فاضلاب و دوربین ها بعضی از داده هایی هستند که دستگاه های شهر هوشمند جمع آوری می کنند. اما تنها داده ها برای ایجاد شهر هوشمند کافی نیستند.
هوشمندی نیاز به لایه هایی از پردازش داده ها و عمل بر روی نتایج به دست آمده می باشد.
5- محاسبه مراکز داده:
در شهر فردا ما با حجم زیادی از داده ها و نیاز به سرعت تصمیم گیری مواجه خواهیم بود که اجازه نمی دهد همه چیز را به پردازش متمرکز در ابر یا کلود منتقل کند. اطلاعات با سرعت زیاد مخابره می شوند و امور مختلف انجام می گیرند.فقط در مورد پویایی وسایل نقلیه و هواپیماهای بدون سرنشین لازم است فکر کنیم.
ما باید گره های باارزشی را با منابع پردازش محلی بسازیم که به صورت یکپارچه به عنوان یک شبکه عمل کند. زیرساخت های شهرداری ها نیز باید به یک پردازشگر یکپارچه داده ها مجهز شوند، یک سیستم گسترده که هم متصل است و هم غنی از داده ها. برای پشتیبانی از کارایی شبکه، حداقل تاخیر زمانی، تصمیم گیری به صورت آنلاین برای مدیریت ترافیک پویا، واقعیت افزوده و فراتر از آن، شهرهای هوشمند نیاز به گسترش توان محاسباتی در مکان ها و گره های کلیدی دارند.
ادامه دارد…
