نگاهی به تجربیات توسعه و ساخت شهرهوشمند در گذر زمان

چالش های طراحی دو شهرهوشمند در گذشته

شهرک Masdar در مرز ابوظبی، بعنوان اولین شهر پایدار جهان در سال  2006 شناخته و به تصویب رسید. برنامه ای با عنوان شهری با میزان انتشار کربن صفر، عاری از زباله و با فناوری های هوشمند که در کل شهر تعبیه شده باشد. یک دهه از این ماجرا گذشته و بسیاری از جاه طلبی ها رو به سردی گراییده و زمان تکمیل پروژه از سال 2016 به 2030 تغییر پیدا کرده است. مقامات این شهر اذعان داشتند که به هدف اساسی خود یعنی رسیدن به شهری کاملاً هوشمند دست پیدا نکرده اند.  
 

همچنین، در سالیان گذشته، در کره جنوبی، برنامه ای برای ساختن شهر Songdo در زمینی بکر و در نزدیکی دریای زرد ارائه گردید که برنامه بر اساس یک مرکز فرودگاهی برای شهر بنا نهاده شده بود. این برنامه بعنوان "هوشمندترین شهر دنیا"، طراحی شده بود که دارای انواع سنسورهای تعبیه شده در کل شهر با رویکرد سیستم های مدیریت شهری و مدیریت پسماند بود. اندازه گیری میزان مصرف شهروندان و سایر فعالیت های دیگر نیز یکی دیگر از اهداف این برنامه ها بود. با این حال، شهری با اینگونه فناوری و تکنولوژی ها هنوز به اتمام نرسیده است. در حالیکه ممکن است این شهرها هنوز پروژه اصلی خود را به اتمام نرسانیده باشند، پروژه هایی جدید در ابعاد کوچکتر توسط شرکت های خصوصی به مانند آزمایشگاههایی برای برنامه ریزی صحیح برای یک شهر هوشمند در آینده، در حال رشد و توسعه می باشند.

شهر فرودگاهی آمریکایی Pena Station با نگاه نوین

در یک فضای 400 هکتاری در خارج از فرودگاه بین المللی دنور آمریکا، شرکت معظم ژاپنی پاناسونیک برنامه ای برای داشتن نقشی کلیدی در پیاده سازی شهر فرودگاهی Pena Station در آمریکا داشت. این پروژه مسکونی و تجاری متاثر از یکی از پروژه های پاناسونیک در دهه گذشته تحت عنوان "شهر هوشمند و پایدار فوجیساوا" قرار گرفته بود که آن شهر در فضایی 45 هکتاری و با 1600 خانه مسکونی در فاصله 40 مایلی شهر توکیو در سال 2014 افتتاح گردیده بود. نائب رئیس پروژه شهر جدید پاناسونیک آقای جورج کارایانیس می گوید: "ما در حال گرفتن ایده پیدایش شهر فوجیساوا و تطبیق آن به پروژه Pena Station در یک مسیر و روش آمریکائی هستیم."

 
 منظور از روش آمریکائی به عنوان مثال کم کردن تاکید بر سیستم های امنیتی تصویری و سیستم های تشخیص چهره می باشد. همچنین از آنجائی که پروژه فوجیساوا یک پروژه مسکونی بود، تفاوتی با پروژه Pena Station که در اصل یک مرکز تجاری – مسافرتی وابسته به شهرداری دنور بود، داشت. فلذا پاناسونیک رویکردهای خود را بر اساس آینده پروژه که بر مبنای اهداف مسافرتی و تجاری بود، تغییر داد. به عنوان محل آخرین توقف قبل از فرودگاه که در 22 مایلی آن قرارداشته و مرکز شهر دنور را به فرودگاه متصل می نماید، این شرکت فضای پارکینگ به میزان 800 محل را تامین نموده است که از انرژی خورشیدی به میزان 1.3 مگاوات استفاده شده است. 
 
شرکت پاناسونیک همچنین در فکر تجهیز دفتر خود در Pena Station می باشد که قرار است در ماه سپتامبر با بیش از 300 نفر کارمند کار خود را آغاز نماید. برنامه های توسعه بعدی شامل یک آپارتمان 219 واحدی، یک هتل و چندین رستوران است. 
ایستگاه Pena بر اساس زیرساختها و تکنولوژی نوین که اساس شکل گیری شهرهوشمند می باشند و با بهره مندی از بالاترین سرعت اینترنت، ریزشبکه های ذخیره باطری برای همه مکان هایی که از انرژی خورشیدی استفاده می کنند مانند، کیوسک ها، صفحات نمایشگر هوشمند، روشنایی هوشمند شهری، پارکینگ هوشمند، اتوبوس های برقی خودران و … بنا نهاده خواهد شد. 

Babcock Ranch، شهری مبتنی بر انرژی خورشید

تقریباً در فاصله 2000 مایلی از جنوب شرقی دنور در جنوب غربی فلوریدا، باب کوک رنچ، به عنوان اولین شهر مبتنی بر انرژی خورشیدی در آمریکا شناخته شد و مقرر شده بود که محلی برای زندگی حدود 50 هزارنفر در مقیاس منهتن باشد. کنسرسیومی متشکل از دولت، فعالان محیط زیست و Kitson در سال 2006 املاکی را خریداری نمودند که دربرگیرنده 74000 هکتار زمین برای ساخت و 17000 هکتار برای توسعه بود. ساخت و ساز آغاز گردید و بر اساس برنامه زمان بندی 25 پروژه در سال، پیشرفت نمود و نخستین ساکنین شهر از ژانویه 2017 در آن اقامت گزیدند. 

از سال 2010 شرکت Kitson در یک همکاری مشترک با IBM درصدد طراحی و توسعه تکنولوژی شهری گردید که دربرگیرنده سرعت اینترنت در سطح گیگابیت و یک ناوگان خودروی برقی خودران هوشمند بود. این شهر همچنین دارای ریزشبکه های انرژی خورشیدی و حتی یک مزرعه بسیار بزرگ انرژی خورشیدی با توان 75 مگاوات خواهد بود. 
این میزان تولید انرژی برای مصرف روزانه شهر کافی بوده و درطول زمان شب نیز از یک نیروگاه گازی موجود برای تامین کلیه نیازهای انرژی استفاده خواهد گردید. شرکت Kiston برای کلیه خانه هایی که در این شهر ساخته می شوند، سیستم انرژی خورشیدی را نیز پیشنهاد خواهد نمود که در صورت تمایل خریدار، به ایشان ارائه گردد. مسلماً با پیشرفت تکنولوژی در زمینه ذخیره انرژی، می توان حتی بار موردنیاز بر روی نیروگاه گازی را نیز کاهش داد و کلاً بتوان از انرژی خورشیدی استفاده نمود. 
طبیعتاً برنامه ریزی و طراحی یک شهر هوشمند پیشرفته بر اساس آخرین تکنولوژی هایی که روز به روز در حال توسعه هستند، در یک بازه زمانی 25 ساله، خالی از چالش نیست. Kitson اعتقاد دارد، که نکته کلیدی در پیشرفت، انعطاف پذیر بودن است و نیزمعتقد است که شما باید توانایی تغییر داشته باشید تا بتوانید درخواست های درحال تغییر مردم را برطرف نمائید. 

چالش های طراحی شهر هوشمند

هرچند که پروژه های بزرگی از شهر هوشمند مانند Masdar و Songdo در گذشته به دلیل بسیار بزرگ شدن و نیز پیش بینی های بسیار عظیم و دور از واقعیت، موفق نبوده اند، اما پروژه های کوچک تر مانند Babcock Ranch و Pena Station که از مرحله اولیه طراحی و با پیش بینی ساکنین آینده و مشخصات آنها و نیز برطرف نمودن نیاز آنها، نشان دهنده دورنمای توسعه شهرهای هوشمند در آینده باشند. 
Kitson می گوید، ما به دنبال ساخت شهر افسانه ای (Utopia) نیستیم، بلکه به دنبال ساخت شهری هستیم که ساکنین آن زندگی خود را بر اساس آنچه که خودشان می خواهند، بسازند. 
همچنین، بنابه گفته خانم جنیفر هناگان، مدیر مرکز جوامع سبز واقع در آمریکا، یک اصل برنامه ریزی شهری همچنان صحیح و به جاست و آن اینکه، همکاری و اجماع، فاکتورهای کلیدی هستند که در توسعه یک شهر جدید در گذر زمان باید دیده شود. شما شاهد توسعه همکاری این جوامع با شرکت های معتبر تکنولوژی، خدمات و انرژی هستید و درواقع سهام داران و ذینفعان دیگری در این خصوص وجود خواهند داشت که از شروع تا بهره برداری، این روابط را نگه داشته و توسعه خواهند داد. 

منبع: روزنامه گاردین