در طراحی قاب‌های واگرا باید دوران پلاستیک مورد نیاز تخمین زده شود. سپس این عدد با دوران پلاستیکی که تیر پیوند می‌تواند تأمین کند، مقایسه شود.
یک روش ساده و مفید برای تخمین دوران مورد نیاز، استفاده از مکانیزم جذب انرژی می‌باشد که بر اساس فرض رفتار پلاستیک اعضای قاب بنا نهاده شده است. در تحلیل پلاستیک قاب‌ها چنین مکانیزمی به عنوان مکانیزم خرابی شناخته می‌شود. هدف طراح جلوگیری از تشکیل مکانیزم نیست، بلکه هدف، کنترل محل مفاصل پلاستیک در مکانیزم و اطمینان از مناسب بودن دوران پلاستیک مورد نیاز در مقایسه با دوران پلاستیک موجود در سیستم می‌باشد.
زوایه دوران تیر پیوند و تیر خارج از تیر پیوند بایستی به مقادیر مجاز آن که با توجه به رفتار تیر پیوند تعیین می‌شود محدود شود. توانایی تیر پیوند برای تحمل دوران پلاستیک بدون از دست دادن مقاومت، ضابطه‌ی اصلی طراحی قاب های واگرا است.
نیاز دوران پلاستیک تیرهای پیوند با استفاده از مکانیزم های جذب انرژی تخمین زده می‌شود و ممکن است 5 تا 10 برابر بزرگتر از دوران پلاستیک یک تیر قاب خمشی باشد. فراهم آوردن این دوران های پلاستیک، معیاری مهم در طراحی قاب‌های مهاربندی واگرا است. در پیوندهای کوتاه، وقوع تسلیم برشی از ایجاد کرنش‌های خمشی خیلی زیاد جلوگیری می‌کند و به علت وجود تفاوت اساسی در مکانیزم‌های تسلیم، روش‌های شکست نهایی برای پیوندهای کوتاه و بلند متفاوت هستند.
در پیوندهای طولانی نه تنها اساساً چرخش های غیرارتجاعی کمتری را فراهم می‌کنند، بلکه چرخش غیرارتجاعی واقعی موجود را نیز نمی‌تواند به طور قابل اعتمادی پیش بینی کرد. بنابراین توصیه می‌شود که محدوده‌ی طول تیر پیوند از معادله مربوط به تیرهای پیوند برشی، تبعیت نماید.
تهیه و تنظیم: مهدی علیرضایی
-
-
-
-
-
-
-
