مهارهای قطری و تیر خارج پیوند سیستم مهاربندی واگرا

هدف طرح لرزه ای سیستم های مهاربندی واگرا آن است که شکست و اتلاف انرژی این سیستم ها در  تیر های پیوند متمرکز شده باشد و شکل پذیری این سیستم از طریق تیر پیوند پشتیبانی شود. بنابراین تیر خارج پیوند و مهارهای قطری باید به گونه ای طراحی شوند که بتوانند نیروی حاصل از تیر پیوندی که جاری شده و وارد ناحیه سخت شدگی کرنشی شده است را تحمل کنند. در اکثر شکل های سیستم های مهار بندی EBF، مهار های قطری و تیر تحت اثر بار های محوری بزرگ که با لنگر خمشی زیادی ترکیب شده اند قرار می گیرند. بنابراین، هر دو المان مهار قطری و تیر می بایست به صورت تیر ستون طراحی شوند.

مهار های قطری در قاب های CBF تحت اثر کمانش متناوب قرار می گیرند، و سرچشمه اصلی اتلاف انرژی در این سیستم می باشند. اما از طرف دیگر مهارهای قطری در قاب هاب مهاربندی واگرا می بایست به صورتی طراحی شوند تا در هر زلزله ای کمانش نکنند و الاستیک باقی بمانند. و از آنجایی که مهاربند ها به گونه ای طراحی می شوند تا نسبت به تیر پیوند دارای مقاومت بیشتری باشند، تیر پیوند به صورت یک فیوز عمل می کند تا نیروهایی را که قرار است به عضو مهاری انتقال یابد محدود کند و بدین وسیله است که نیروی توزیعی شده به مهاربند محدود می گردد تا از کمانش مهاربند جلوگیری شود. به همین دلیل است تا ضوابطی که در سیستم های مهاربندی همگرا که لازم است تا رعایت شود تا مهار بندها بتوانند به صورت پایدار کمانش کنند در مهارهای EBF  مورد نیاز نیست. به طور مشابه، در صورتی که تیر خارج پیوند از تیر پیوند قوی تر باشد،  تیر پیوند انتقال نیرو را به تیر خارج پیوند محدود می کند تا از شکست این قسمت از تیر جلوگیری کند. بدین ترتیب اعضای اصلی باربر جانبی الاستیک باقی مانده و این موضوع باعث افزایش عملکرد سازه در حوزه پاسخ های غیر الاستیک می شود.

منبع:

دپارتمان سازه کارگشا، سامانه جامع صنعت ساختمان