سختی تیر پیوند
در صورتی که جان تیر پیوند دارای ابعاد مناسبی باشد و به خوبی مقید شده باشد، می تواند تحت اثر بار های متناوب شدید لرزه ای رفتاری پایدار، شکل پذیر و قابل پیشبینی داشته باشد. به علت مقید کردن جان تیر پیوند در برابر کمانش، سخت کننده های تمام ارتفاع در دو انتهای تیر پیوند مورد نیاز است. فاصله حداکثر بین سخت کننده های تیر پیوند در لینک هایی که در برش جاری می شوند وابسته به اندازه زاویه دوران تیر پیوند است و هرچقدر که این زاویه بیشتر باشد فاصله کمتری می بایست برای سخت کننده ها در نظر گرفته شود.
سخت کننده های میانی تیر پیوند آغاز کمانش برشی غیر الاستیک تیر پیوند را به تاخیر می اندازند. تیرهای پیوند خمشی نیاز به سخت کننده های میانی در فاصله ای برابر با 1.5 برابر عرض بال تیر از انتهای تیر پیوند دارند، که کاربرد آن ها به علت جلوگیری از کاهش مقاومت بر اثر کمانش موضعی بال تیر و کمانش پیچشی جانبی است. تیر های پیوندی که دارای طولی هستند که درحدود بین پیوند برشی و پیوند خمشی قرار می گیرند، می بایست ضوابط تامین سخت کننده ها را در هر دو حالت پیوند برشی و خمشی اغنا کند. هنگامی که طول لینک از 5Mp/Vp بیشتر می شود نیاز به سخت کننده ها ی میانی جان نیست . سخت کننده های میانی می بایست در تمام ارتفاع تیر قرار بگیرند تا بتوانند به طور موثر در برابر کمانش برشی جان مقاومت کنند همچنین به طور موثر از کاهش مقاومت در اثر کمانش موضعی بال و کمانش پیچشی جانبی جلوگیری کنند. سخت کننده های میانی تیر پیوند برای لینک هایی با عمق بیشتر از 60 سانتی متر در هر دو سمت جان مورد نیاز است. برای تیر های پیوندی با ارتفاع کمتر از این مقدار تنها نیاز به سخت کننده هایی در یک سمت داریم. تمامی سخت کننده های تیر پیوند می بایست به جان و بال لینک جوش شوند و جزییات آن می بایست به گونه ای باشد که از جوشکاری در قسمت K لینک جلوگیری شود.
در دو شکل زیر شکل های شماتیک از EBF ها با مقاطع w و HSS دیده می شود.
ستون ها
مشابه با مهارهای قطری و قسمت تیرهای خارج پیوند، ستون های سیستم EBF می بایست برای مقاومت در برابر نیرو های بیشینه انتقال یافته از تیر های پیوندی که جاری شده اند و وارد ناحیه سخت شونده کرنشی شده اند جلوگیری کنند. نیروی برشی بیشینه ای که توسط تیر پیوندی که جاری شده و یا وارد ناحیه سخت شونده کرنشی گردیده می تواند به صورت 1.25Ry برای مقاومت اسمی تیر پیوند Vn تخمین زده شود، که ضریب 1.25 به علت اعمال اثر سخت شدگی کرنشی می باشد. اگر چه که می توان ضریب سخت شدگی کرنشی را به 1.1 کاهش داد. این کاهش بدان دلیل است که به ویژه در ساختمان های بلند محتمل نیست که تمامی تیر های پیوند قرار گرفته در تراز بالا تر ستون مورد نظر به بیشینه مقاومت برشی رسیده باشند. بنا براین اعمال ضریب 1.25 سخت شوندگی کرنشی برای تمامی لینک های بالای تراز ستون مورد ممکن است که برای یک ساختمان با سیستم EBF چندین طبقه خیلی محافظه کارانه باشد. اگر چه که برای یک ساختمان دارای سیستم مهاربندی EBF با تعداد طبقات کم محاسبین می بایست ضریب 1.25 سخت شوندگی کرنشی را طراحی ظرفیتی ستون ها در نظر بگیرند، زیرا که احتمال بیشتری وجود دارد تا تمامی تیر های پیوند به صورت هم زمان به مقاومت برشی بیشینه خود برسند. سه شکل زیر جزییات اتصال را برای یک قاب EBF نشان می دهد.
جرییات شماتیک
در دو شکل زیر جزییات اصلی اتصالات یک قاب مهاربندی مشاهده می شود.
منبع:
دپارتمان سازه کارگشا، سامانه جامع صنعت ساختمان
-
-
-
-
-
-
-
